ορθοκυστικός

-ή, -ό

1. αυτός που ανήκει στο ορθό και στην ουροδόχο κύστη

2. φρ. ιατρ. α) «ορθοκυστικό συρίγγιο» — η μη φυσιολογική επικοινωνία μεταξύ ορθού και ουροδόχου κύστεως

β) «ορθοκυστικές διαταραχές» — διαταραχές τής αφόδευσης και τής ούρησης, που παρατηρούνται ιδίως σε βλάβες τού νωτιαίου μυελού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ορθό «τελική μοίρα τού κόλου η οποία καταλήγει στον πρωκτό» + κύστη].